Inleiding bij deze website
Als jongeman vroeg ik me vaak af waarom ik in Holland was geboren, in Venlo of all places.
Ik voelde me er niet thuis, alsof ik ontheemd was. Ik herinner me nog precies het moment en
de plaats waar ik stond toen de vraag door me heen schoot (januari 1966) wat ik hier in 's hemelsnaam deed en wat het was dat ik miste. Wat ik miste was het contact met een 'verlicht' mens. Toen echter bestond dat woord nog niet of nauwelijks. En zeker niet in Venlo. Voor mijn gevoel waren de mensen om mij heen als levenloos . Niemand in Venlo leidde een leven dat ik als geïnspireerd ervaren kon .
Ik had wel vrienden en vriendinnen, daar ontbrak het me niet aan. Ik zat op school bij de paters Augustijnen, dus aan religieus bewustzijn geen gebrek, zou je zeggen. Naast de ‘externen’ zoals ik zaten er nog vijftig ‘internen’ op school, die er min of meer voor werden opgeleid om later ook pater te worden. Het was – erop terug kijkend – duidelijk een overgangstijd. De macht van de kerk taande. Na de verwoestende oorlog, zette de ontkerkelijking zich in. Wie kon er nog in een ‘onfeilbare’ paus geloven? De autoriteiten van Kerk en Staat hadden gefaald.
Was er een geloof zonder autoriteit mogelijk? Kon een mens spiritueel op eigen benen staan? Kon je het Licht binnen in jezelf vinden? Als er geen geloof of religie buiten je was en als je er in essentie helemaal alleen voor stond: waarmee begon de transformatie dan? En waar waren je vrienden waarmee je samen die reis kon gaan?
Het kwam er niet meer van voor die internen. We zaten midden in de zestiger jaren.
‘The times they are a-changin’ zong Bob Dylan. Ik wist niet waar 'het licht' te vinden waar ik naar zocht. Niemand kon me er mee helpen. Mijn mentor op school – een jonge en energieke pater met een open geest – kwam door mijn crisis zelf ook in een crisis terecht. Een jaar later trad hij uit, samen met vele anderen. Van de internen is volgens mij niemand ooit pater geworden. Het einde van een tijdperk. Later kwam ik erachter dat mijn spirituele zoektocht hele oude wortels had. Hoe dit precies zit ligt niet in mijn vermogen om te bedenken. Als reincarnatie bestaan zou hebben zou het goed zo geweest kunnen zijn dat mijn zoektocht een sterke impuls had gekregen in de School van Pythagoras, in de zesde eeuw voor Christus. Daarom begin ik deze website met hem, met Pythagoras (zie blog Inspiratie), die de eerste geweest schijnt te zijn die zichzelf als een ‘filosoof’ zag, als een vriend van de wijsheid. Laten we hem de eerste zelfstandige denker noemen.
Een bijzonder incident dat zich vlak voor mijn vertrek voordeed, hielp mij om inderdaad
weg te komen, volkomen onverwacht. Ik had geweigerd om oud Grieks te leren, een dode taal. We vertaalden Plato, maar het ging nooit over de inhoud van zijn filosofie, alleen om de taal. Het was een hoofdvak. Ik kon mijn eindexamen dus nooit halen! Ik kreeg twee herexamens, maar begon er zonder verwachtingen aan: omdat ik mijn crisis voorrang had gegeven boven het leren van iets waarvan ik de zin niet inzag had ik geen enkele verwachting dat ik zou kunnen slagen. Ik weigerde hoe dan ook een schriftgeleerde te worden. Maar innerlijk wist ik dat ik weg moest, de wijde wereld in, om mijn spirituele vrienden te zoeken en te vinden.
Terwijl ik bezig was met mijn herexamen (2 uren voor de vertaling van een stuk van Plato) had ik een kwartier voor het einde nog nauwelijks iets op papier staan.
Toen raakte ik zodanig in paniek dat er een ‘cri de coeur’ zich in me voordeed.
Ik bad ( tegen mijn gewoonte in ! ) om geholpen te worden. ‘Als er iets of iemand is dat me wil en kan helpen om mijn spirituele Pad te kunnen gaan,
dan moet ik nu geholpen worden! Zelf kan ik het niet. Help!’
Tot mijn stomme verwondering ging mijn hand over op automatisch schrift. Ik had niet eens kunnen bedenken dat zoiets bestond! Mijn hand gleed over het papier, zin na zin, in een enkele vloeiende beweging. Net op tijd was ik klaar. Ik had nauwelijks een idee van wat ik had opgeschreven. Een ding wist ik zeker: ik had het niet gedaan.
Ik leverde het werk in en ging naar huis. Tegen mijn moeder zei ik dat er iets vreemds was gebeurd: 'mijn hand heeft automatisch iets opgeschreven. Ik weet niet of het goed of fout was. Volgens mij is het ofwel een 10 ofwel een 3 voor de moeite'. Het bleek een 10 te zijn, terwijl ik een jaar lang in de eindexamenklas nog nooit een voldoende had gehaald. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Twee uur later werd ik gebeld door een opgeluchte rector van de school, die ervoor gevochten had om mij dit herexamen te gunnen. Ik ben hem er nog steeds dankbaar voor! Hij vertelde me dat ik een perfecte vertaling had gemaakt en dat ik nu voor dit hoofdvak op een ruime voldoende stond en dus geslaagd was.
55 jaar later hoort Jean Paul van een vriend uit zijn jeugd dat zijn moeder indertijd had gedroomd dat Jean Paul iets byzonders zou overkomen een ze had die droom gedeeld met haar vriendin : de moeder van Jean Paul .
Wat hiervan te denken? Hoe zit deze wereld in elkaar? Waartoe is ons brein in staat? Alsof over de sluiers van de tijd heen mijn ‘cri de coeur’ mijn spirituele vrienden,
waarnaar ik op zoek wilde gaan, bereikt had. Is zoiets mogelijk? De implicaties van zo’n wereldbeeld zijn enorm. Dit past niet binnen de normale natuurwetten. En was het niet juist dat, waarnaar ik op zoek was?
Voor mij begint mijn spirituele weg met de Griekse filosofen, niet alleen met hun filosofie, maar ook met wie ze waren of zijn als mens. Het lijkt alsof het om een echte vriendschappen gaat en of er een samenspraak gaande zou kunnen zijn en alsof we samen wensen – dat dit reisverslag andere reisgenoten – bekenden en onbekenden – zal inspireren zich ook verbonden te voelen met hun eigen spirituele vrienden.
Is bevrijding van 'autoriteitsdenken' mogelijk ? Als 'ideoloog' werkte ik op de Amsterdamse School . Zal de Islam in het westen die weg richting vrij zijn van 'autoriteitsdenken' ook kunnen gaan? Ik heb er veel met mijn spirituele vrienden over gesproken.
De zeven Sodalis Principes:
1) Wees je eigen leider, leraar en licht.
2) Verwelkom ‘verstoringen’ die op je weg komen, vanuit een bereidheid tot het leren van levenslessen.
3) Laat KI (universele levensenergie) het ‘werk’ doen.
4) Geniet iedere dag van NU-momenten .
5) ‘Alles is anders’
6) Streef niet naar Verlichting - je bent het al.
7) ‘Stilte is’
Deze principes zullen telkens weer in een andere vorm opduiken in dit filosofisch reisverslag.